Żłobek Miejski w Jaworznie

Adaptacja dziecka w żłobku

• 
• 

ADAPTACJA DZIECKA W ŻŁOBKU

Proces adaptacji dotyczy nie tylko dzieci rozpoczynających swoja przygodę ze żłobkiem ale także dzieci, które muszą zaadoptować się do nowego miejsca i nowych warunków. Cześć dzieci w pierwszym okresie idzie do żłobka niechętnie, płacze, krzyczy. Nie wynika to z tego, ze spotyka ich u nas krzywdy. Przyczyną takiego zachowania jest obaw dzieci przed „nowym”
w myśl zasady: „boimy się tego, czego nie znamy”. Poza tym wejście do nowej społeczności wiąże się często z całkowitą zmianą dotychczasowych przyzwyczajeń, rytmu dnia oraz ludzi, które dziecko otaczają. Dotychczas dziecko spędzało czas najczęściej tylko ze swoja rodziną , gdzie czuło się pewni i bezpiecznie zajmując wysoką pozycję
w hierarchii rodzinnej.

Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska dotyczy całego organizmu w tym sfer: fizjologiczno – społecznej i poznawczej. Poziom rozwoju małego dziecka jest na niskim poziomie w stosunku do osoby dorosłej a układ nerwowy, odpowiedzialny za wiele funkcji, bardzo delikatny. Dlatego tłumaczenie dziecku, że „wszystko będzie w porządku” i „nie bój się” nie odniosą zamierzonego skutku uspokojenia dziecka. Aby lepiej zrozumieć to co odczuwają w tym momencie życia nasze dzieci należy porównać to do zmiany pracy,
w szczególności gdy całkowicie zmieniamy na przykład branżę – też odczuwamy lęk spotęgowany koniecznością przekwalifikowania się, przestawienia na zupełnie inne tory myślenia i działania. Najważniejsza potrzebą jest w takiej sytuacji potrzeba bezpieczeństwa zaspakajana dotychczas przez mamę. Kiedy przebrniemy przez ten etap Wasze dzieci będą chętne do odkrywania i poznawania otaczającego świata, a my ten potencjał będziemy starali się pobudzić i uwolnić. Odkrywanie nieznanego przyniesie dziecku zadowolenie
i satysfakcję a to z kolei spowoduje powstanie u dziecka kolejnych coraz wyższych potrzeb. Dziecko nie ma też wysoko rozwiniętego poczucia czasu i jak mama mówi „przyjdę później” to w ogóle tego nie zrozumie. Jest to dla niego pojęcie abstrakcyjne. Dlatego zamiast używać takiego określenia dobrze jest już wcześniej pozostawiać dziecko pod opieką innych osób na dłuższy okres czasu. Dziecko po pewnym czasie samo zrozumie, że mama zawsze wraca 

Zachowania jakie pomagają przy adaptacji:

• Dostarcz dziecku, zanim pójdzie do żłobka, doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi, bycia bez mamy, najbliższej rodziny i stopniowo wydłużaj czas rozstania,

• Zorganizuj dziecku możliwość przebywania w większej grupie rówieśniczej,

• Ucz samodzielności,

• Nie przeciągaj pożegnania w nieskończoność,

• Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się żeby przez kilka dni do żłobka odprowadzał je tato, rozstania z nim są mniej bolesne,

• Kontroluj co mówisz. Staraj się o żłobku mówić pozytywnie a nie negatywnie,

• Nie odbieraj ewentualnych uwag czy sugestii opiekunki jako ataku na Ciebie czy Twoje dziecko,

• Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko z uśmiechem, Twój niepokój i lęk mogą udzielić się dziecku,

• Zawsze dotrzymuj danego dziecku słowa, pamiętaj że nie ma jeszcze poczucia czasu ale świetnie kojarzy fakty
  z wydarzeniami,

• Postaraj się ujednolicić domowy rytm dnia ze żłobkowym,

• Nie obiecuj dziecku nagrody za to, ze pójdzie do żłobka. Możesz mu przynieść jakiś niewielki drobiazg: naklejkę, ulubioną słodycz, ale nie może to być forma przekupstwa,

• Jeśli mimo wszystko dziecko nadal będzie miało problemy podczas rozstania okaż mu zrozumienie, a nie zniecierpliwienie,

• Po odebraniu ze żłobka postaraj się znaleźć jak najwięcej czasu dla swojego dziecka,

• Nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to chociaż raz to będzie wiedziało, ze płaczem można wszystko wymusić. Daj mu „kawałek domu” np. zdjęcie rodzinne, ulubiona przytulankę,

• Pamiętaj i wierz w to, że z każdym dniem będzie lepiej.

Zachowania jakie utrudniają adaptację:

• Niepewność decyzji,

• Brak zaufania do placówki,

• Wyrzuty sumienia, niepokój, lęk, poczucie zagrożenia,

• Nieznajomość placówki,

• Brak jasnych reguł, zmiany decyzji,

• Traktowanie dziecka przedmiotowo,

• Brak doświadczeń społecznych dziecka w kontakcie z innymi dorosłymi i dziećmi,

• Nadopiekuńczość,

• „Złe” przyzwyczajenia dziecka np. usypianie razem z dzieckiem,

• „Rzucanie na głęboką wodę” czyli pozostawienie dziecka na pełny wymiar godzin,

• Straszenie żłobkiem,

• Pośpiech, zdenerwowanie, zabieganie,

• Brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucenie dziecka.

Pobyt dzieci w żłobku może przynieść dzieciom wiele korzystnych zmian rozwojowych. Aby jednak tak się stało konieczna jest współpraca rodzica z placówką.